Volgens Anne:
Vanaf het huis (Haspelwijk 30, daarvoor B306 en daarvoor 296?) was er de boomgaard - een stiekelhaag – een 4 m breed grasveld-
het fietspaadje(sintels) - een greppelslootje – het zandpad en dan de wijk. Er liep een sloot vanaf onze oprit naar de scheidingssloot
(de schaatssloot) met Slagter. Deze sloot had toen nog geen uitwatering op de wijk! De afwatering van ons land liep achter het eerste
weiland van Slagter langs naar de sloot tussen Slagter en Jan van Hoorn ! Toch was ons slootje het laagste punt en daarom stond daar het langst water.
Ook ‘bomijs’ – ijs waaronder het water wegzakte in de grond of weg stroomde -kwam daarom hier niet voor.
Naast het huis was eerst een sloot voor het weiland naar de scheidingssloot– later werd die sloot gedempt , verdween het fietspad met greppel
en liep de wei tot de wijk. Ook langs het huis liep een slootje dat van de later aangebouwde varkensschuur naar de schaatssloot liep.
Nadat deze gedempt was kwam er een wilgenheg (met de slijpsteen op ’t end) met daarnaast een bleekje.
De Haspel was een waterafvoerwijk. Vanaf Een-West (buis bij hoek Dwarshaspel) en Amerika (buis tussen Roede en Heemstra) werd overtollig hemelwater geloosd
– (en dat ging soms met kracht!) richting Zevenhuizen! Eerst via Molenweg naar Hoofddiep, later via nieuw wijkje via de Veldstreek en zandwijk
naar de Jonkersvaart. De Haspel was door de stroming en de welgaten (wakken) een zeer onbetrouwbaar schaatswijkje. Alleen in zeer extreme winters
waren delen betrouwbaar . Maar als het betrouwbaar was dan was het ook een drukte: Heit op sokken op friesche doorloper.
De gebroeders De Jonge (Harrie en Klaas), van de bakker, op zeer verschillende wijze schaatsend. En ook oude Antje Louters probeerde het nog wel eens.
En tegen het eind van de winter priksleeën.
Soms zwommen de oudsten bij de ‘stap’. Zelf heb ik ook eens tot de middel erin gestaan – was het niet dieper ??!!.
En heit die met een stier in de wiek terecht kwam. En het zwervertje Fikkie (een meelopend hondje uit de Wilp), die er door onze Tarzan bijna verzopen werd
– die duwde hem op de ‘sompe’ onder water. Toen de dammen aangelegd werden werd de wiek leeg gepompt. Met een zelf gemaakt schepnet van kippengaas
haalden we er een snoek uit. Deze bleek bij het slachten een andere snoek gegeten te hebben. En deze had in zijn buik een ‘krietaal’ – de Hollandse naam
schiet me niet te binnen. Groot was onze verbazing dat bij Oldenburger ‘moedhonden’ (zeelt) boven kwam drijven, die hadden we nog nooit gevangen.
‘s Winters gingen we ook over de wiek sneeuwruimen op de harde weg. Oabel Smilde met zijn melkwagen vol bussen moest toch naar de melkfabriek
en ook de ESA-bussen moesten er door kunnen. Nadat de dammen er waren werd het water soms opgestuwd. Het stond eens tot aan de rand.
De halve wei stond blank. En een stroming !
De Haspel kun je ook bezoeken op www.de-haspel.nl

-In deze schitterende omgeving zijn wij opgegroeid!
(klik hieronder op Zevenhuizen voor een vergroting)

-